Το έργο LIFE oLIVE-CLIMA, στο οποίο συμμετέχουν από τον ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ το Ινστιτούτο Ελιάς, Υποτροπικών Φυτών και Αμπέλου και το Ινστιτούτο Εδαφοϋδατικών Πόρων, επιλέχθηκε μέσα στα 15 καλύτερα έργα σε όλη την Ευρώπη και είναι υποψήφιο για βράβευση στις κατηγορίες «Περιβάλλον», «Φύση» και «Κλιματική Αλλαγή». Τα βραβεία θα ανακοινωθούν στις Βρυξέλλες στις 16 Μαΐου 2019.

Επίσης, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν διαδικτυακά για βράβευση το έργο που είναι κατά τη γνώμη τους το καλύτερο μεταξύ των 9 προκριθέντων από τα Εθνικά Σημεία Επαφής του προγράμματος LIFE.

Το πρόγραμμα oLIVE CLIMA είναι μια προσπάθεια να κατευθύνει τον αγροτικό τομέα προκειμένου να αντιμετωπίσει προκλήσεις μετατρέποντας την ελαιοκαλλιέργεια σε ένα εργαλείο διαχείρισης της κλιματικής αλλαγής.

Το έργο oLIVE CLIMA

Στους ελαιώνες του νομού Ηρακλείου (EAS Peza), Λασιθίου (EAS Mirabello) και Μεσσηνίας (Ε.Π. ΝΙΛΕΑΣ) εφαρμόζονται ελιές οι οποίες συμβάλλουν:

Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής:

α) με τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου (GHG)

β) με την αύξηση της δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα

Προσαρμογή στις νέες κλιματικές συνθήκες:

α) αυξάνοντας τη γονιμότητα και την κατακράτηση νερού στα εδάφη των ελαιώνων

β) με την ενίσχυση της οικονομικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας της παραγωγής

Οι καλλιεργητικές πρακτικές που πραγματοποιούνται είναι:

Πρακτικές για τη σύλληψη της οργανικής ύλης που προέρχεται είτε από τη διαδικασία ελαιοκαλλιέργειας είτε από την παραγωγή ελαιολάδου, προκειμένου να επιστρέψει στις ελιές της με:

• Ανακύκλωση του κλαδέματος των δέντρων ως μέλι και υλικό διατροφής
• Αξιοποίηση υποπροϊόντων ελαιουργείου με εφαρμογή γης, είτε άμεσα είτε μετά την κομποστοποίηση
• Πρακτική αύξηση της δέσμευσης CO 2 από την ατμόσφαιρα στα φυτά μέσω φωτοσύνθεσης και “αποθήκευσης” σε φυτικούς ιστούς και εδάφους με:
• Τροποποίηση της χλωρίδας των ελαιώνων
• Τροποποίηση της περικοπής ελαιόδεντρων

Οι πρακτικές συντήρησης της οργανικής ύλης, μέσω της μηδενικής καλλιέργειας για τον περιορισμό της διάβρωσης και της καταστροφής της οργανικής ύλης, και τη βελτίωση της χωρητικότητας αποθήκευσης του νερού στο έδαφος.

Οι πρακτικές αυτές συμβάλλουν στη μακροπρόθεσμη “αποθήκευση” διοξειδίου του άνθρακα στο έδαφος με τη μορφή αυξανόμενου ποσοστού οργανικής ύλης, βελτιώνοντας τη γονιμότητα (π.χ. με καλύτερη συγκράτηση νερού και λιπασμάτων) και μειώνοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου (GHG).